z dozgonnego szacunku dla SZEŚCIU DNI Z ŻYCIA KOLONISTY (który uformował mnie na zawsze) przejrzałem, początkowo na wycofce, z czasem wkręca bardziej - jakkolwiek nadal mam wątpliwości, czy komentowanie życia osobistego przez pryzmat wygłupów scenicznych to słuszna linia partii jaką twórcy tego dokumentu obrali..

nadto słowa pana zenona chwilami pod cokolwiek wybujałe megaloman - jego "widziałem ślady naszego duetu" na przykład - ja nie widzę sensu przynajmniej, aby sobie pan zenon zasługi za tak zwany załóżkowany monolog szpitalny pana bohdana przypisywał. bo wprost przeciwnie, wręcz naprzemianlegle właśnie - ów monolog był wyrazem wzlotu wyzwolonej wyobraźni po ucieczce z klatki gorsetu i szufladki; wiecznego bycia tym kopciuchem drugim.

anyway - jakkolwiek ciekawe, głównie od tak zwanej artystycznej strony życia jasnej, odnoszę wrażenie, iż dostępny w internetach smoleń-on-smoleń w bezpośredniej rozmowie z dziennikarzem daje lepsze pojęcie o człowieku niźli o artyście.